
Barry op zijn werkplek

"Ik sta niet meer aan de zijlijn; ik doe weer mee."
Barry (46) kijkt met trots terug op zijn weg naar werk. “Ik heb veertien jaar in de bijstand gezeten,” vertelt hij openhartig. “Ik had schulden, zat onder bewind en kampte met psychische klachten. Door mijn depressie ging het lang niet goed. Maar toen ik mijn vrouw ontmoette, kreeg ik weer hoop. Samen wilden we vooruit, financieel onafhankelijk worden.” Barry begon voorzichtig opnieuw met vrijwilligerswerk en kwam via de Participatiewet vanuit de gemeente Land van Cuijk in contact met IBN. “Tijdens het traject kreeg ik sollicitatietraining en persoonlijke begeleiding. Dat hielp me enorm. Uiteindelijk kwam er een vacature voorbij bij Dekkers Fransen Keuken- en Interieurbouw. Dat sprak me aan: werken met mijn handen, iets moois maken.”
Koen Dekkers, eigenaar van het bedrijf, vertelt hoe het contact tot stand kwam: “Ons bedrijf groeit, en ik wilde breder kijken dan de gebruikelijke wervingskanalen. Via IBN kwamen we in gesprek. We zochten iemand voor lichte montage en ondersteunende werkzaamheden. Barry begon met acht uur per week, drie halve dagen. Dat beviel meteen goed. Hij pakte het werk snel op en langzaamaan gaven we hem steeds meer verantwoordelijkheid.”
Barry groeide in zijn rol. “In het begin deed ik vooral inpak- en stickerwerk, maar nu voer ik voormontage uit. Ik controleer orderpicklijsten en ik zorg dat alles klaarstaat voor transport. Dat geeft me voldoening. Ik voel me echt onderdeel van het team,” vertelt hij trots. “Ik ben geen IBN-medewerker die hier tijdelijk werkt, ik bén gewoon van Dekkers Fransen.”
Consulent Rico van IBN benadrukt hoe belangrijk het is dat werkgevers kansen bieden: “Bij Dekkers Fransen geven ze mensen écht een kans. Ze kijken niet alleen naar wat iemand kan, maar ook wat iemand nodig heeft. Koen en zijn team staan open voor begeleiding en aanpassingen, dat maakt het verschil.” Ook Koen ziet de samenwerking als een succes: “De gesprekken met IBN waren voor mij nieuw, maar heel waardevol. We bespreken wat goed gaat en wat beter kan. Zo kwamen we bijvoorbeeld samen tot het besluit om Barry’s detachering uit te breiden naar 25 uur per week. Het gaat om goed luisteren naar elkaar. Niet iedereen is hetzelfde, dus je moet kijken naar de persoon achter de functie.”
Barry voelt zich sterker dan ooit. “Door dit werk voel ik me weer een volwaardig mens. Ik sta niet meer aan de zijlijn; ik doe weer mee. Ik heb geen schulden meer, geen hulp meer nodig en zelfs een buffertje opgebouwd. Ik kan mijn gezin weer een dagje uit gunnen, dat voelt zó goed.” Hij is ook dankbaar hoe hij is begeleid op de werkvloer: “Vanaf dag één werd ik goed opgevangen. Mijn chef zei altijd: ‘Rustig aan, Barry, het hoeft niet perfect.’ Dat gaf me vertrouwen. En ik hoor er echt bij: ik word uitgenodigd voor het personeelsuitje, de bouwvakborrel, alles.”
Koen glimlacht als hij over Barry praat: “Ik ben trots op wat hij bereikt heeft. Hij is betrouwbaar, gemotiveerd en maakt echt onderdeel uit van het team.” Barry vult aan: “Als Koen zegt dat hij trots op mij is, doet dat iets met me. Ik heb hard gewerkt om hier te komen. Wat ik heb meegemaakt, kan iedereen overkomen. Maar met de juiste hulp en kansen kun je altijd opnieuw beginnen.”

Barry op zijn werkplek

Barry en Rico

Rico, Barry en Koen in gesprek